Kto choruje na chorobę Parkinsona?

Choroba Parkinsona (PD) to częsta choroba neurologiczna, której częstość występowania wyraźnie rośnie z wiekiem, a wśród osób w wieku powyżej 65 lat dotkniętych jest nią aż 1-2% całej populacji. 

Mężczyźni chorują na chorobę Parkinsona częściej niż kobiety.

Średni wiek zachorowania przypada na 58 r. ż. U około 5-10% chorych pierwsze objawy występują znacznie wcześniej, jeszcze przed ukończeniem 50 r. ż. Zdarzają się przypadki tzw. młodzieńczej choroby Parkinsona, gdy chorują na nią osoby przed 20 r. ż., ale takie zachorowania zdarzają się niezmiernie rzadko, w przypadkach choroby uwarunkowanej genetycznie. 

 

Jakie są objawy choroby Parkinsona?

Głównymi ruchowymi objawami choroby są:

• spowolnienie,

• drżenie spoczynkowe,

• sztywność pozapiramidowa,

• w późniejszym okresie - zaburzenia odruchów postawnych.

 

Objawom ruchowym towarzyszą objawy pozaruchowe:

• objawy spowodowane dysfunkcją układu autonomicznego (zaparcia, zaburzenia oddawania moczu, nadmierne pocenie i inne),

• zaburzenia sfery psychicznej ( depresja, lęk, zmęczenie, przewidzenia, otępienie, zaburzenia snu),

• objawy czuciowe i ból.

 

Objawy pozaruchowe choroby Parkinsona, znacząco wpływają na ogólne funkcjonowanie i jakość życia chorych.

Kompleksowe rozpoznawanie i leczenie, zarówno zaburzeń ruchowych jak i pozaruchowych jest konieczne dla uzyskania optymalnej poprawy stanu zdrowia.

 

Rozpoznawanie choroby Parkinsona

Rozpoznanie choroby Parkinsona jest rozpoznaniem klinicznym, co znaczy, że diagnozę stawia lekarz w oparciu o obserwację, wywiad i badanie neurologiczne, a nie badania dodatkowe na przykład z krwi lub wynik rezonansu magnetycznego.

Przy podejrzeniu choroby Parkinsona lekarz może zlecić szereg badań dodatkowych, aby wykluczyć inne przyczyny obserwowanych u chorego objawów. Konieczne jest wykonanie przynajmniej jednokrotnie badania obrazowego – rezonansu lub tomografii komputerowej.

Bardzo cenne informacje dostarcza lekarzowi obserwacja odpowiedzi pacjenta na zastosowane leczenie – czyli jak zmieniają się objawy chorobowe pod wpływem leczenia.

Rozpoznanie utrudnia dodatkowo fakt, że w początkowym okresie choroba ta może być nie do odróżnienia od innych zespołów parkinsonowskich.

Dlatego rozpoznanie tej choroby jest często zadaniem długofalowym i wymaga dużego doświadczenia lekarza. Najlepiej by było stawiane przez neurologów specjalizujących się w leczeniu zespołów parkinsonowskich (albo tzw. chorób układu pozapiramidowego).

 

Uwaga Internet!

• Chorzy z chorobą Parkinsona mają dostęp do wielu dobrych poradników i Internetu, gdzie można uzyskać wiele cennych informacji. Jednak należy pamiętać, że nie można ich traktować jako jedyne źródło wiedzy i wiadomości te powinny być koniecznie interpretowane przez lekarza. Zdarza się bardzo często, że znaczna część tych wiadomości jest nieprawidłowo rozumiana i zastosowanie porad w praktyce może przynieść choremu szkodę. Niektóre informacje odnoszące się do rzadko występujących problemów lub dotyczących wąskiej grupy chorych mogą niepotrzebnie przestraszyć chorego i wywołać duży stres.

 

Nie można rozpoznać choroby Parkinsona na podstawie informacji z gazet - można ją tylko podejrzewać!

 

• Rozpoznanie choroby Parkinsona wcale nie jest łatwe, szczególnie w pierwszych latach choroby i w pewnych przypadkach stanowi wyzwanie nawet dla osoby specjalizującej się w leczeniu tych zaburzeń. Choroba Parkinsona najczęściej jest mylona z drżeniem samoistnym, parkinsonizmem polekowym i innymi chorobami, w których występują objawy parkinsonowskie (tzw. zespołami parkinsonowskimi albo Parkinsonizmem - Plus).

 

Leczenie i rozpoznawanie choroby Parkinsona warto prowadzić u lekarzy specjalizujących się w zaburzeniach pozapiramidowych (parkinsonowskich)